آکوردینگ     

من باید امشب که بارونیه خونه از گریه خالی شم
بدون تو دارم با آدمای شهر رفیق تر میشم
این آدما انگار مثل خودم هستن 
حال منو دارن حال منو دارن
این چشمای لبریز این چشمه های ابر 
چرا نمیبارن چرا نمیبارن

کجا برم حالم یادم بره یک شب از درد من کم شه
گریه ازم دوره ای کاش یک لحظه بغضم حریفم شه
با زخم های من با این تن خسته رفیق باش امشب
هرچی که بادا باد من ترمه میمونم تو تیغ باش امشب

بزرگه دنیامون با این همه قد دلتنگی من نیست
دردی تو این دنیا اندازه درد از دست دادن نیست
من باید امشب که بارونیه خونه از گریه خالی شم
بدون تو دارم با آدمای شهر رفیق تر میشم

کجا برم حالم یادم بره یک شب از درد من کم شه
گریه ازم دوره ای کاش یک لحظه بغضم حریفم شه
با زخم های من با این تن خسته رفیق باش امشب
هرچی که بادا باد من ترمه میمونم تو تیغ باش امشب

 

 

 

 

عطر تو پرتم میکنه هر بار
اونجا که صلح تووی دنیاشون
اونجا که جای گلوله تفنگا
پر میشه با گل توو خشاباشون

من شک ندارم که تووی تاریخ
شیرین دزیره لیلی تهمینه
هر معشوقی که اسطوره بوده
عطری که میزد حتما همینه

هر بار این عطر جادویی
پیچیده بی خبر هرجا
یه ردی مونده توو تاریخ
مثل دیدار آدم و حوا

هر بار این عطر جادویی
پیچیده بی خبر هرجا
یه ردی مونده توو تاریخ
مثل دیدار آدم و حوا

چشمات منو پرت میکنه هر بار
اونجا که انگار ساعتا خوابن
چشمای تو از جنس آرامش
چشمای تو شعرای سهرابن

میریزه قلبم با صدات هر بار
جذاب ترین سمفونی آخه
وقتی که تو حرف میزنی انگار
توو گوش من موسیقی باخ

نه اصلا تکراری نمیشه واسم عطره تو
باید همش باشه
حال من و اونی میفهمه که
یه آدمی کل دنیاشه

هر بار این عطر جادویی
پیچیده بی خبر هرجا
یه ردی مونده توو تاریخ
مثل دیدار آدم و حوا

هر بار این عطر جادویی
پیچیده بی خبر هرجا
یه ردی مونده توو تاریخ
مثل دیدار آدم و حوا

 

 

 

 

از این بالا که میبینم روی ابه
تمام نقشه هایی ک با هم داشتیم
ما با هم زندگیمون و هدر دادیم
تو هر خاطره ای یه چیزی کم داشتیم
از این بالا که میبینم رکب خوردیم
کسی جز ما اسیر این دوراهی نیست
به جز راهی که ما تا اخرش رفتیم
تو دنیامون مسیر اشتباهی نیست
دارن از روی شهر رد میشن
مورچه هایی که حالا فیل شدن
حتی از مارمولک می ترسیدن
اونایی که کروکدیل شدن
زندگی قصه ای غم انگیزه
یه جنین توی شیشه رو میزه
با خودم حرف تازه ای دارم
رویای بی اجازه ای دارم
مثل پرونده های مختومه
یه وجب خاک تا ابد روم
عشق از ساعتم دقیق تره
زخمم از مرهمت عمیق تره
پشتت و خالی میکنه یه روز
اونی که از همه رفیق تره
عشق تنها دلیل مردن بود
کلت روی شقیقه ی من بود
اومدی قصه رو تموم کنی
اومدی اما وقت رفتن بود